روزی که روده ها خون گریه می نمایند... - وبلاگ پرودا

به گزارش وبلاگ پرودا، نه! در بیماری های التهابی روده عظیم، بعد از التهاب و تورم روده، کم کم زخم های متعددی به وجود می آیند و باعث شکنندگی سطح روده می شوند. به خیال این تغییرات، خونریزی های متناوب گوارشی رخ می دهد و به اصطلاح، مخاط روده، خون گریه می نماید! این درگیری می تواند در سراسر روده یا فقط در قسمتی از روده عظیم باشد که در حالت اخیر، به التهاب

روزی که روده ها خون گریه می نمایند...

گفت وگو با دکتر ناصر ابراهیمی دریانی *

آقای دکتر! از نام بیماری های التهابی روده اینطور برمی آید که روده در فرایند این بیماری ها دچار التهاب می گردد. سوال من این است که آیا قضیه به همین التهاب ختم می گردد یا نه؟

نه! در بیماری های التهابی روده عظیم، بعد از التهاب و تورم روده، کم کم زخم های متعددی به وجود می آیند و باعث شنمایندگی سطح روده می شوند. به خیال این تغییرات، خونریزی های متناوب گوارشی رخ می دهد و به اصطلاح، مخاط روده، خون گریه می نماید! این درگیری می تواند در سراسر روده یا فقط در قسمتی از روده عظیم باشد که در حالت اخیر، به التهاب روده عظیم یا کولون، کولیت گفته می گردد.

که علامتش فقط خونریزی گوارشی است؟

نه! این بیماری به 2 صورت، خودش را نشان می دهد؛ یکی، نشانه هایی که مربوط به روده عظیم اند و دیگری، نشانه های خارج روده ای. در حالت اول، بیماران از علایم روده ای (اسهال خونی و زورپیچ) شکایت دارند و معمولا نمی توانند در محافل عمومی شرکت نمایند چون مرتب باید بفرایند دستشویی و این خسته شان می نماید و گاهی حتی افسرده می شوند. اسهال این بیماران ممکن است همراه با چرک و خون باشد. گاهی هم یبوست همراه با دفع خون دارند. درگیری های روده ای این بیماران معمولا در انتهای روده عظیم است و اغلب بیماران تصور می نمایند که به بواسیر یا همورویید مبتلا شده اند. برخی از بیماران هم دچار تب و دردهای مفصلی می شوند و به اشتباه به متخصص روماتولوژی مراجعه می نمایند و برایشان روماتیسم روده ای تشخیص داده می گردد. گاهی هم مشکل بیماران در ستون فقرات است و بیمار قدرت خم کردن ستون فقراتش را از دست می دهد؛ یعنی ستون فقراتش دیگر حالت الاستیکی ندارد. این حالت ممکن است سال ها قبل از علایم روده ای خودش را نشان بدهد. حتی درگیری های چشمی هم ممکن است رخ دهد! گاهی در پوست (مخصوصا در ساق پا) هم ضایعاتی دیده می گردد. خارش های پوستی، اختلالات کبدی و صفراوی و حتی سنگ های کلیوی و صفراوی هم ناشایع نیستند.

پس طیف علایم این بیماری ها خیلی گسترده است. با این حساب، تشخیص آنها هم آسان نخواهد بود. این طور نیست؟

بله، همین طور است. پزشکان در مرحله اول تشخیص از علایم بالینی بیماران استفاده می نمایند: درد شکم، خون ریزی از مقعد و اسهال. در مرحله بعدی، برای اطمینان بیشتر، از تست های آزمایشگاهی استفاده می گردد: آزمایش مدفوع و آزمایش خون. در آزمایش مدفوع، گلبول های سفید و قرمز دیده و شمرده می شوند و در آزمایش خون هم کم خونی ناشی از فقر آهن و افزایش گلبول های سفیدخون یا افزایش اندازه سدیمانتاسیون (ته نشینی گلبو ل ها) آنالیز می گردد. در نهایت، تشخیص با کولونوسکوپی یا سیگموییدوسکوپی تایید می گردد. در این روش، بافت رکتوم (مقعد) از نزدیک مشاهده می گردد که معمولا مخاطی کاملا ملتهب پیدا می نماید و زخم های متعددی در آن به وجود می آیند. برای تشخیص قطعی هم از روش بیوپسی (نمونه برداری) استفاده می گردد.

باید چه کار کنیم که اصلا به این بیماری مبتلا نشویم؟

جواب به این سوال، آسان نیست چون دلیل این بیماری، ناشناخته است. کولیت، در واقع، به هم خوردن سیستم ایمنی به واسطه آنتی ژن هایی است که می توانند ویروس یا ماده غذایی باشند. در این بیماری، سیستم دفاعی بدن علیه بافت های خود بدن فعالیت می نماید. اما آنچه می توانم در پاسخ به شما بگویم این است که رژیم غذایی در عود این بیماری چندان موثر نیست ولی استرس و عصبانیت می توانند باعث تشدید بیماری شوند.

و درمانش چیست؟

روش های درمانی متفاوتی وجود دارند. بر حسب شدت بیماری، ما پزشکان گاهی از شیاف های ضددرد برای بیماران استفاده می کنیم و گاهی از کورتون ها یاری می گیریم اما از آنجا که کورتون ها، عوارضی مانند افزایش قند و فشارخون و پوکی استخوان دارند، این درمان را بیش از 4 ماه ادامه نمی دهیم. در برخی مواقع هم خون ریزی آنقدر شدید است که به درمان های دارویی جواب نمی دهد و باید کولون را برداریم و به اصطلاح، کولکتومی کنیم. البته گاهی بیماران به دلیل ناراحتی ناشی از بیماری، خودسرانه به مصرف دارو ادامه می دهند تا علایم بیماری را تخفیف دهند ولی در نهایت، وابسته به کورتون می شوند و ضروری است حتما با یاری پزشک، دوز مصرفی خود را کاهش دهند و کم کم آن را قطع نمایند.

این بیماری چه عوارضی دارد؟

هر چقدر این بیماری بیشتر طول بکشد، احتمال بروز سرطان روده عظیم افزایش می یابد و اگر تمام روده عظیم بیمار، درگیر گردد؛ بعد از 10 سال، باید هر 1 تا 2 سال کولونوسکوپی و نمونه برداری انجام گردد ولی اگر بیماری محدود به ناحیه چپ کولون باشد، بعد از 15 سال، یک نمونه برداری ضروری است.

پی نوشت ها :

*فوق تخصص بیماری های گوارشی

منبع:www.salamat.com

/م

منبع: راسخون