ماشین مرا بران (Drive My Car)؛ فیلمی دربارۀ اندوه، خیانت و خلاقیت - وبلاگ پرودا

به گزارش وبلاگ پرودا، ریوسوکه هاماگوچی فیلم ماشین مرا بران را با اقتباس از یک داستان کوتاه چهل صفحه ای از هاروکی موراکامی ساخته است. فیلم هاماگوچی دقیقا نسخه ای سینمایی از شیوۀ داستان گویی موراکامی است؛ ساده، آرام و تامل برانگیز، اما در عین حال وسیع و پر از ایده ها و عواطف و افکار متنوع.

به گزارش وبلاگ پرودا؛ زمان فیلم بسیار طولانی است یعنی در حدود 180 دقیقه. نبود یک روایت واحد و مرتبط باعث می گردد که فیلم بیشتر شبیه به مجموعه ای از صحنه های نسبتا نامرتبط به نظر برسد و این امر احساس طولانی بودن زمان فیلم را بیشتر می نماید. اما تصاویر زیبا و معماگونه آن چیزی است که واقعا توجه مخاطب را جلب می نماید.

فیلم هاماگوچی نسبت به روایت معمایی موراکامی راستا خطی تری دارد. محور اصلی فیلم شخصیت یوسوکه است؛ یک کارگردان و بازیگر پیروز تئاتر که شهرتش را مدیون اجرای نمایش های تجربی و چندزبانۀ کلاسیک است. حالا او قرار است نمایشنامۀ عمو وانیا اثر چخوف را روی صحنه ببرد.

ارتباط او با همسرش اوتو (ریکا کریشیما) که یک نویسندۀ پیروز تلویزیون است به حالت پیچیده ای درآمده. آن ها سال ها قبل دخترشان را از دست داده اند و حالا اوتو همواره از تخیلاتش دربارۀ فرار و خیانت صحبت می نماید. وقتی یوسوکه نمایش عمو وانیا را در فستیوال هیروشیما به روی صحنه می برد، بازیگر متکبری به نام کوجی (توکو میورا) را به عنوان نقش اول انتخاب می نماید؛ کوجی همان کسی است که یوسوکه می داند با اوتو در ارتباط است.

در میانۀ این نبرد اراده ها که بین دو مرد در جریان است، یوسوکه وارد رابطه با راننده اش میساکی واتاری می گردد. واتاری شخصیتی کم رو و کم حرف دارد و سنگ شکیبا آشفتگی ها و رنج های درونی یوسوکه می گردد؛ قبل از اینکه یوسوکه احساس متفاوتی به او پیدا کند.

ماشین یوسوکه نقش منحصر به فردی در فیلم ایفا می نماید و تبدیل می گردد به یک اتاقک اعتراف چرخدار که یوسوکه و راننده اش در درون آن رنج هایشان را برای همدیگر بیان می نمایند؛ آن ها یک جور زوج غیرمنتظره هستند که مبنا های مشترکی بین خودشان پیدا نموده اند.

بازیگران نقش های یوسوکه و کوجی (نیشیجیما و میورا) هر دو به زیبایی حالتی از ماخولیا و آشفتگی را به نمایش گذاشته اند و میساکی هم راستا روایت فیلم را جلو می برد؛ انگار که رانندۀ روایت هم خود او باشد.

شیوۀ فیلمسازی هاماگوچی دقیق و کامل است؛ درست مثل عواطفی که در فیلمش نشان می دهد. صدای ملال آور حرکت ماشین، احساسی از اندوه را در فیلم غالب می نماید. کارگردان گاهی با استفاده از درخشش برخی صحنه های باطراوت و لذتبخش، به فیلمش جلوه ای زیبا می بخشد (مثل صحنه ای که یوسوکه و میساکی در حال رانندگی در شب، دست هایشان را بالا برده اند و سیگارشان را از پنجرۀ سقفی ماشین بیرون گرفته اند).

ماشین مرا بران فیلمی است که به لحاظ بصری پرجاذبه است و با ایده هایی دربارۀ اندوه و خیانت و خلاقیت غنا یافته است. این فیلم را می توان یکی از پیروز ترین اقتباس های سینمایی از آثار موراکامی دانست؛ و شاید برترین تبلیغی باشد که تا به حال برای ماشین ساب 900 ساخته شده است (ماشین یوسوکه یک ساب 900 قرمز رنگ است).

• کارگردان و فیلمنامه نویس: ریوسوکه هاماگوچی (Ryûsuke Hamaguchi).
• بازیگران: هیده توشی نیشیجیما (Hidetoshi Nishijima)، توکو میورا (Tôko Miura)، ریکا کریشیما (Reika Kirishima) و دیگران.
• امتیاز: 7.9/10

منبع: empireonline.com