10 فیلم جذاب که طرفداران بریکینگ بد نباید از دست بدهند - وبلاگ پرودا

به گزارش وبلاگ پرودا، بریکینگ بد (Breaking Bad) از نظر بسیاری از مخاطبان مجموعه های تلویزیونی، به عنوان یکی از بهترین سریال های تاریخ شناخته می گردد و به همین دلیل قصد داریم به معرفی 10 فیلم سینمایی بپردازیم که احتمالا تماشای شان برای علاقه مندان به این مجموعه جذاب خواهد بود.

فرایند پیچیده و سفر دراماتیک درونی قهرمان داستان بریکینگ بد یکی از تماشایی ترین نمونه ها در میان سریال های تلویزیونی است. این مجموعه در قالب پنج فصل آهسته آهسته مخاطبانش را درگیر زیست جنایتکارانه مردی می نماید که در ابتدا انسان خوبی به نظر می رسد اما به تدریج به فردی شرور تبدیل می گردد.

سریال درباره والتر وایت (با بازی برایان کرانستون)، یک معلم شیمی ساده است که به سرطان ریه مبتلا شده و میخواهد پیش از مرگ برای تامین نیازهای اقتصادی خانواده اش مواد مخدر فراوری کند؛ این هدف به تدریج والتر را کاملا وارد دنیا خلافکارها می نماید.

گرچه بریکینگ بد در چند فصل ابتدایی چندان درخشان نبود اما با گذر زمان جذاب تر شد و تحسین گسترده منتقدان را برانگیخت. این تحسین ها کار را به جایی رساند که نام سریال وینس گیلیگان در کنار عناوین عظیم دیگری چون سوپرانوز (The Sopranos)، وایر (The Wire) و بازی تاج وتخت (Game of Thrones) به عنوان یکی از بهترین مجموعه های تلویزیونی نهاده شد.

به هر حال در این نوشته قصد نداریم ابعاد کیفی بریکینگ بد را بشکافیم یا درباره نقاط قوتش اغراق کنیم؛ این سریال آنقدر پرطرفدار است که چنین اقدامی ضروری هم به نظر نمی رسد. اگر هنوز به تماشای برکینگ بد ننشسته اید اما فیلم های این فهرست را می پسندید، بهتر است زودتر فرصتی برای تماشای این مجموعه پیدا کنید و اگر بریکینگ بد را دیده اید، احتمالا از دیدن فیلم های این فهرست هم لذت خواهید برد.

در ادامه متن به مرور 10 فیلمی می پردازیم که روی بریکینگ بد تاثیر گذاشته اند، موضوعات یا فضای مشابهی دارند یا همچون نفوذی (The Infiltrator) و سیاه مست (Smashed) بازیگران اصلی مجموعه همچون برایان کرانستون و آرون پال در آن ها حضور یافته اند.

1. نفوذی (The Infiltrator)

• کارگردان: برد فرمن
• بازیگران: برایان کرانستون، دیانه کروگر، بنجامین برت
• تاریخ اکران: 2016
• امتیاز راتن تومیتوز: 72
• امتیاز متاکریتیک: 66

اگر دیدن برایان کرانستون در نقش مردی که مواد فروش ها را گیر می اندازد و دستگیر می نماید برای تان تعجب آور نیست احتمالا نفوذی بهترین گزینه برای برطرف دلتنگی یا زنده کردن نوستالژی پس از تماشای بریکینگ بد باشد.

داستان فیلم نفوذی در دهه 1960 می گذرد و قصه واقعی رابرت مازور (با بازی برایان کرانستون) یک مأمور فدرال گمرک را روایت می نماید که در پوشش یک تاجر فاسد وارد تشکیلات پیچیده و مخوف پابلو اسکوبار قاچاقچی مشهور و عظیم مواد مخدر می گردد و علیه بانکی که برای این قاچاقچیان پول شویی می نماید به جمع آوری مدرک می پردازد.

واقعیت این است که از نظر کارگردانی یا روایت داستان با اثر چندان بدیعی روبه رو نیستیم اما بازی کرانستون تماشایی است چنان که باید آن را یکی از بهترین بازی های او از زمان حضور در بریکینگ بد تا به حال بدانیم. با نگاهی به نقدهای نوشته شده بر فیلم هم این نکته جلب توجه می نماید که منتقدان باور دارند بازی ها و هماهنگی میان هنرپیشه ها آنقدر خوب بوده که توانسته روایت نه چندان خلاقانه و اجرای کم وبیش تاریخ مصرف گذشته فیلم را بالا بکشد و در تحلیل نهایی اثری متوازن پیش روی مخاطبان قرار دهد.

نفوذی از نظر تجاری فیلم پیروزی نبود و در حالی که با بودجه بیش از 28 میلیون دلار ساخته شده بود حتی هزینه های فراوری را هم برنگرداند و با فروش حدودا 21 میلیون دلاری به اکران خود سرانجام داد. البته این نکته هم درخور توجه است که گرچه مخاطبان فیلم چندان گسترده نبودند اما اثر را پسندیدند و با نمره -A به استقبال افتتاحیه آن رفتند.

2. سیاه مست (Smashed)

• کارگردان: جیمز پانسولت
• بازیگران: مری الیزابت وینستد، آرون پال، نیک آفرمن
• تاریخ اکران: 2012
• امتیاز راتن تومیتوز: 83
• امتیاز متاکریتیک: 71

سیاه مست درباره یک زوج (با بازی های مری الیزابت وینستد و آرون پال) است که با مساله اعتیاد به الکل دست به گریبان اند. کیت، شخصیتی که ایفای نقش او را وینستد بر عهده دارد یک معلم مدرسه است؛ او بابت اعتیادش به شرایطی زننده دچار می گردد و سر کلاس درس روبه روی دانش آموزانش استفراغ می نماید گرچه بر اثر شرمندگی به دروغ می گوید که باردار است؛ طبیعتا عمر آشکارشدن این دروغ چندان زیاد نیست و حقیقت به سرعت روشن می گردد.

فیلم سینمایی سیاه مست با نمایش کوشش های کیت برای ترک الکل ادامه می یابد در حالی که همسر او هنوز حاضر به ترک نیست؛ همین مساله به اختلافات بیشتر میان این زوج دامن میزند.

برعکس بسکمک از فیلم های دیگر که درباره اعتیاد ساخته شده، فیلم سینمایی سیاه مست بسیار سرگرم نماینده، با نوعی شور و نشاط و البته واجد لحن کمیک است؛ همین فضا موجب سمپاتی بیشتر مخاطب با شخصیت های فیلم می گردد. مخاطب فیلم در حالی که می داند شخصیت های مرکزی اثر افرادی بی عیب و نقص نیستند اما قادر است نقاط ضعف آن ها را درک کند و در شرایط پیچیده به آن ها حق بدهد. برای مثال اگر بشنوید یک معلم به دلیل اعتیاد به الکل از مدرسه اخراج شده احتمالا چندان ناراحت نخواهید شد اما همین سناریو در فیلم جیمز پانسولت برای تان بسیار دردناک به نظر می رسد.

سیاه مست فیلم باکیفیتی است که اغلب مورد بی اعتنایی نهاده شده و از دایره توجه سینمادوستان بیرون مانده است. البته منتقدان فیلم را تحسین نموده اند؛ برای مثال راجر ایبرت بازی مری الیزابت وینستد در این اثر سینمایی را شگفت انگیز و گرم توصیف و خود فیلم را پیروزیت آمیز ارزیابی نموده بود.

3. اوقات خوش (Good Time)

• کارگردان: جاش سفدی، بنی سفدی
• بازیگران: رابرت پتینسون، جنیفر جیسن لی، بنی سفدی
• تاریخ اکران: 2017
• امتیاز راتن تومیتوز: 92
• امتیاز متاکریتیک: 80

فیلم سینمایی اوقات خوش یکی از عظیمترین غافلگیری های سال 2017 بود؛ فیلمی که قطعا قابلیت تبدیل شدن به یک اثر کلاسیک و برجسته را دارد. اوقات خوش سال 2017 در جشنواره بین المللی فیلم کن هم شرکت کرد و گرچه جوایز جشنواره را تصاحب نکرد اما از طرف منتقدان با تحسین روبه رو شد.

در فیلم برادران سفدی رابرت پتینسون نقش کانی نیکاس را ایفا نموده و در این نقش یکی از بهترین بازی های عمرش را ارایه داده است؛ شخصیتی که از نظر بسکمک از ناظران با شخصیت رابرت دنیرو (تراویس بیکل) در فیلم راننده تاکسی (Taxi Driver) مارتین اسکورسیزی قابل مقایسه است.

کانی و نیک برادر او که مسائل ذهنی دارد سعی می نمایند به یک بانک دستبرد بزنند اما اوضاع آنطور که پیش بینی شده بود جلو نمی رود و در نهایت نیک دستگیر می گردد.

کانی با بازی پتینسون سعی می نماید برادرش را از بازداشت پلیس نجات دهد اما این عملیات هم با توجه به چند رخداد غیرمنتظره به شکل عجیبی پیچیده و سخت می گردد.

به هر حال اگر جای کانی نیکاس را مثلا با جسی پینکمن عوض می کردید، فیلم نامه به یکی از بهترین اپیزودهای بریکینگ بد تبدیل می شد. کل جریان فیلم در یک شب به وقوع می پیوندد و شما را با فیلمی سرحال، کاملا سرگرم نماینده و پرتعلیق روبرو می نماید. اوقات خوش از نظر تجاری هم به نسبت پیروز بود و توانست حدودا دوبرابر بودجه اولیه فراوریش فروش کند.

برادران سفدی اخیرا با فیلم سینمایی آخرشان در سال 2019 یعنی جواهرات تراش نخورده (Uncut Gems ) بیشتر از همیشه مورد توجه قرار دریافتد. این فیلم هم مثل چند اثر دیگر سفدی ها پرهیجان و بسیار سرگرم نماینده بود.

4. پیش از آنکه شیطان بفهمد مرده ای (Before the Devil Knows Youre Dead )

• کارگردان: سیدنی لومت
• بازیگران: فیلیپ سیمور هافمن، ایتن هاک، مریسا تومه
• تاریخ اکران: 2007
• امتیاز راتن تومیتوز: 88
• امتیاز متاکریتیک: 85

آخرین فیلم سیدنی لومت پیش از مرگش به اندازه بعضی از مشهورترین آثار او مثل 12 مرد خشمگین (12 Angry Men) یا بعد از ظهر سگی (Dog Day Afternoon) توجه دریافت نکرد اما باید اذعان کرد این اثر سینمایی هم یک شاهکار واقعی بود.

فیلم سینمایی پیش از آنکه شیطان بفهمد مرده ای درست مثل سریال بریکینگ بد زندگی مردم کاملا عادی را دنبال می نماید که برای رسیدن به پول دست به اقداماتی دیوانه وار می زنند. دو برادر، اندی و هنک هانسون (به ترتیب با بازی های فیلیپ سیمور هافمن و ایتن هاک) تصمیم می گیرند از طلافروشی والدین خودشان سارقی نمایند. آن ها یک سارق باتجربه استخدام می نمایند تا در پیشبرد نقشه کمک شان دهد اما وقتی مادر آن ها به شکلی خارج از برنامه تیر می خورد همه چیز از کنترل خارج می گردد. از این نقطه به بعد همه چیز در زندگی این دو برادر به سرعت راستا فروپاشی را طی می نماید.

نام فیلم پیش از آنکه شیطان بفهمد مرده ای از نوعی جمله نیایش گونه ایرلندی گرفته شده که می گوید: باشد که به بهشت برسی نیم ساعت پیش از آنکه شیطان بفهمد مرده ای.

فیلم لومت نه صرفا به دلیل بازی های نابی که از بازیگران اصلی اش گرفته بلکه بابت روایت غیرخطی غیرمعمولش اثری است به شدت سرگرم نماینده. فیلم به یک پازل شباهت دارد که مدام مخاطبش را از زاویه دیدهای مختلف در زمان جلو و عقب می برد و در نهایت مشاهده ای کامل از فروپاشی یک خانواده را به دست می دهد.

پیش از آنکه شیطان بفهمد مرده ای یک اثر به شدت پرتعلیق، از نظر دراماتیک نیرومند و هم زمان بسیار سرگرم نماینده است. در واقع نوعی کلاس فیلم سازی است از یک استاد عظیم و مسلم سینما که توسط منتقدان تحسین شده و در اغلب فهرست آثار برتر سال 2007 حضور داشته است.

5. صورت زخمی (Scarface)

• کارگردان: برایان دی پالما
• بازیگران: آل پاچینو، میشل فایفر، استیون باوئر
• تاریخ اکران: 1983
• امتیاز راتن تومیتوز: 82
• امتیاز متاکریتیک: 65

صورت زخمی نیاز به معرفی ندارد. این فیلم برایان دی پالما به عنوان یکی از بهترین یا دست کم مشهورترین آثار جنایی تاریخ شناخته می گردد که بر بسکمک از فیلم ها و سریال هایی که در دهه های بعد ساخته شدند اثرگذار بوده است؛ از جمله این آثار می توان به سریال بریکینگ بد اشاره نمود.

فیلم بازسازی اثری است به همین نام ساخته سال 1932 و درباره یک مهاجر کوبایی به نام تونی مونتانا (با بازی آل پاچینو) است که به میامی می آید و از یک دلال خرده پا به یک مافیایی سرشناس در حوزه مواد مخدر تبدیل می گردد. صورت زخمی که از نظر بصری و تکنیکی ارزشمند است به دلیل خشونت بسیارش (از سکانس ابتدایی اره برقی گرفته تا حمام خون بسیار معروف سرانجامی) در فهرست خشن ترین فیلم های سینمایی هم راه یافته است.

صورت زخمی در زمان اکران واکنش های متفاوتی را برانگیخت؛ فیلم در آن دوران علاقه مندان و منتقدان جدی خود را داشت اما در سال های آینده به تدریج مهم تر و مهم تر شد به شکلی که امروزه در عظیمی و کیفیتش تردید چندانی باقی نمانده.

وینس گیلیگان خالق مجموعه بریکنیگ بد تحول شخصیت والتر وایت را تبدیل او از فردی رام و بی آزار به صورت زخمی توصیف نموده بود. البته شخصیت اثرگذاری که پاچینو در فیلم دی پالما آفرید ویژگی های کاملا متفاوتی با والتر دارد. او هرگز حتی در ابتدای فیلم و حتی در لایه های درونی تر هم شخصیت مثبتی نیست، اعمال او هم با انگیزه های کاملا متفاوتی راهنمایی می شوند.

با این وجود شخصیت تونی مونتانا در صورت زخمی هم مانند والتر ارزش فوق العاده ای برای خانواده قایل است؛ او همیشه سعی می نماید مادر و خواهرش را از نظر اقتصادی پشتیبانی کند و البته نوعی هوشمندی از خود نشان می دهد که او را نسبت به سایر افراد هم ترازش متمایز می نماید. در نهایت یک جنبه مشترک مهم دیگر که صورت زخمی و بریکینگ بد را در شرایط مشابه قرار می دهد ویژگی هر دو اثر در ایجاد سمپاتی ما با شخصیت های شرور است.

اگر از علاقه مندان جدی سینما باشید احتمالا تا به حال صورت زخمی را دیده یا دست کم درباره اش شنیده اید اما اگر تا امروز پیروز به دیدنش نشده اید و به مجموعه بریکینگ بد هم علاقه دارید بد نیست این اثر سینمایی را در فهرست فیلم هایی قرار دهید که باید بزودی ببینید.

6. پدرخوانده (The Godfather)

• کارگردان: فرانسیس فورد کوپولا
• بازیگران: مارلون براندو، آل پاچینو، جیمز کان
• تاریخ اکران: 1972
• امتیاز راتن تومیتوز: 97
• امتیاز متاکریتیک: 100

پدرخوانده نه تنها از آثار بسیار برجسته ژانر جنایی است بلکه به عنوان یکی از ستاره های تابناک تاریخ سینما هم شناخته می گردد. پدرخوانده البته سوای مضمون جنایی در مفهوم پردازی سینمایی عشق، خانواده، جاه طلبی، خواست قدرت و چندین مفهوم کلیدی دیگر هم بسیار پیروز عمل نموده است.

به شکل کلی مجموعه پدرخوانده به عنوان یک سه گانه پیروز (برخلاف بسکمک از مجموعه فیلم ها که در آن شاهد افت محسوس مجموعه هستیم) شناخته می گردد؛ با این وجود بسکمک از منتقدان باور دارند که بهترین و پیروز ترین فیلم این مجموعه اولین قسمت آن است که در سال 1972 ساخته شد. بازی خیره نماینده مارلون براندو در کنار آل پاچینو و جیمز کان، فیلم نامه بی نقص، موسیقی معروف فیلم و کارگردانی ظریف و دقیق کوپولا ترکیبی فراموش نشدنی و بی همتا ایجاد نموده است.

در کنار این ها یکی از ویژگی های فوق العاده پدرخوانده که آن را تا این حد ماندگار نموده چندلایه بودن فیلم است؛ فیلمی که برای مخاطب عام سینما سرگرم نماینده است و او را راضی از سالن بیرون می فرستد و در برابر مخاطب جدی تر هم حرف های زیادی برای گفتن دارد.

این ساخته کوپولا از نمادهای سینمای آمریکا است و تاثیرگذاری اش بر همه آثار جنایی پس از خود انکارناپذیر است. پدرخوانده گستره ای از فیلم سازان از مارتین اسکورسیزی گرفته تا دیوید چیس (خالق سریال مشهور سوپرانوز) را متاثر نموده و برای وینس گیلیگان هم جنبه های الهام بخشی داشته است.

هنگامی که گیلیگان از شخصیت عجیب و جذابی چون ساول گودمن، وکیل فاسدی که والتر وایت را در بعضی کوشش های بزهکارانه اش همراهی می نماید سخن به میان آورد، چنین به تاثیر پدرخوانده اشاره نموده است: ایده اصلی برای خلق این شخصیت از اینجا سرچشمه گرفت که والتر به نوعی مشاور شبیه به نقشی که تام هاگن برای مایکل کورلئونه ایفا می کرد، نیاز دارد.

گیلیگان همچنین وقتی از سرانجام سریال صحبت می کرد (هنگامی که قسمت سرانجامی سریال هنوز پخش نشده بود) به تاثیر آشکار پدرخوانده پرداخت: از پدرخوانده به شکل بی شرمانه ای سارقی کردیم. همیشه از خودمان می پرسیدیم این بخش از ماجرا چطور می تواند به پدرخوانده مربوط گردد. در سرانجام چه بسا ادای احترامی آشکار به این فیلم نشان دهیم.

حدس می زنیم اغلب مخاطبان این نوشته پدرخوانده را دیده باشند اما حتی با این وجود هم تماشای مجدد این اثر و برقراری ارتباط میان آن و سریال بریکینگ بد می تواند جذاب باشد. از طرف دیگر تا باب صحبت از تاثیرات پدرخوانده بر سریال های تلویزیونی باز است بد نیست به تاثیر پدرخوانده بر سریال سوپرانوز هم اشاره کنیم. شاید بتوان گفت سریال دیوید چیس همان حلقه مفقوده میان بریکینگ بد و پدرخوانده است.

7. اسپان (Spun)

• کارگردان: یوناس اوکرلوند
• بازیگران: جیسون شوارتزمن، میکی رورک ، بریتانی مورفی
• تاریخ اکران: 2002
• امتیاز راتن تومیتوز: 37
• امتیاز متاکریتیک: 41

نمی توان این سوال را مطرح نکرد که چرا فیلم سینمایی اسپان چنین با بی میلی و برخورد سرد منتقدان روبه رو شد.

البته که فیلم نواقص خاص خود را دارد اما رضایت 37 درصدی منتقدان (امتیاز راتن تومیتوز) یا امتیاز 41 متاکریتیک واقعا بازتاب دقیقی از کیفیت این فیلم در اختیار مخاطب قرار نمی دهد.

اسپان زندگی گروهی از معتادان به مت آمفتامین را نشان می دهد و از نمایش هیچ یک از جنبه های مخوف این سبک زندگی طفره نمی رود. شاید به همین دلیل از صحنه ها و شخصیت هایی پر است که ممکن است خوشایند بعضی مخاطبان نباشد. با این وجود و با در نظر دریافت نکات پیش گفته اسپان یک کمدی سیاه است بنابراین در عمده زمان فیلم با اثری سرگرم نماینده روبه رو می شویم نه با فیلمی سیاه و آزاردهنده.

سوای داستان و شخصیت های فیلم، تدوین و فیلم برداری عالی اثر از جمله نقاط قوت آن است که ما را به یاد بریکنیگ بد می اندازد. اسپان پر است از نماهای نقطه نظر (نمایی که در آن دوربین بازنمایانگر چشم شخصیت است و ما از زاویه دید شخصیت به تصویر نگاه می کنیم)، نورپردازی و ترکیب بندی های مشابه با سریال بریکینگ بد. در این میان تدوین خلاقانه فیلم هم با وجود نوآوری های خاصش کاملا در بافت آن جا افتاده است و به نظر عجیب و نچسب نمی رسد. همه این ها با استفاده به جا از تعدادی ترانه از ستاره های راک کامل شده است.

اگر بخواهیم اسپان را با یک کمدی سیاه در حال و هوای مشابه مقایسه کنیم شاید فیلم رگ یابی (Trainspotting) دنی بویل به ذهن مان برسد؛ به هر حال باید پذیرفت که اسپان از نظر کیفیت به پای رگ یابی نمی رسد اما فاصله آن با رگ یابی آنچنان که منتقدان می پندارند زیاد نیست. در نهایت می گردد گفت فیلم واقعا سرگرم نماینده و حاکی از استعداد قابل توجه کارگردان و فیلم نامه نویسان آن است.

8. فارگو (Fargo)

• کارگردان: جوئل کوئن
• بازیگران: فرانسیس مک دورمند، ویلیام اچ میسی، استیو بوشمی
• تاریخ اکران: 1996
• امتیاز راتن تومیتوز: 94
• امتیاز متاکریتیک: 85

جری لاندگارد (با بازی ویلیام اچ میسی) یک مدیر فروش است که تصمیم گرفته دو خلافکار ناشی و تازه کار را برای ربودن همسرش استخدام کند، به این امید که بتواند از پدرخوانده ثروتمندش به این بهانه پول بگیرد. افسر پلیس محلی مارج گاندرسون (با بازی فرانسیس مک دورمند) آنالیز پرونده چند قتل را برعهده می گیرد که به واسطه ناشی بودن این خلافکارها اتفاق افتاده اند؛ فیلم در شهر کوچک فارگوی ایالت داکوتای شاقتصادی در جریان است.

فارگو از چند زاویه اهمیت دارد و به اثری شاخص تبدیل شده است. از طرفی یکی از بهترین فیلم های برادران کوئن است که یکی از بهترین بازی های مک دورمند را هم به همراه دارد؛ از سوی دیگر ترکیب منحصر به فردی از ژانرها و فضاها است؛ یک کمدی سیاه، یک اثر جنایی و یک فیلم کارمطلعی، نوعی فیلم نوار که به جای فضاسازی پرکنتراست سیاه و سفید شهرهایی چون لس آنجلس در فضای سرد و برفی و یک سره سفید داکوتا در جریان است.

به هر حال اگر دنبال فیلمی می شد که به ماهرانه ترین شکل ممکن خشونت و شوخ طبعی را آمیخته باشد و از نظر سبک به بریکینگ بد شبیه باشد فارگو گزینه ایده آلی است.

فارگو نامزد هفت جایزه اسکار شد و در نهایت دو جایزه اسکار بهترین فیلم نامه غیراقتباسی و بهترین بازیگر نقش اول زن را تصاحب کرد. همچنین سال ها بعد شاهد ساخت یک مجموعه تلویزیونی هم بر اساس این اثر سینمایی بودیم.

9. زیستن (Ikiru)

• کارگردان: آکیرا کوروساوا
• بازیگران: تاکاشی شیمورا، شینیچی هیموری، هارو تاناکا
• تاریخ اکران: 1952
• امتیاز راتن تومیتوز: 98
• امتیاز متاکریتیک: -

شاید خیلی ها آکیرا کوروساوا را با فیلم هایی بشناسند که به دنیا سامورایی ها مرتبط است اما کوروساوا دنیا سینمایی متنوع تری دارد. زیستن فیلمی درباره روزهای سرانجامی زندگی یک کارمند ساده میان سال است. کوروساوا در این فیلم از داستان مرگ ایوان ایلیچ لئو تولستوی استفاده نموده تا کوشش انسانی را نمایش دهد که در آخرین روزهای زندگی اش و پس از آنکه به بیماری کشنده اش واقف می گردد از پس سال ها کار بی فایده به معنای زیستن فکر می نماید.

در طول این جستجو و سیر و سفر درونی، شخصیت اصلی فیلم (واتانابه)، دوبار ترانه ای به نام زندگی کوتاه است را می خواند که در واقع نوعی تصنیف ژاپنی است. این ترانه روایتگر نصیحت های یک فرد پیر به فردی جوان است؛ اینکه زندگی زودگذر است و انسان باید هر چه را می تواند در بهترین دوران زندگی اش تجربه کند گرچه این ترانه هربار معنای عمیق تری را به مخاطب منتقل می نماید.

طبیعتا خط اصلی داستان یعنی روزهای آخر مردی که از بیماری کشنده ای رنج می برد ما را به یاد بریکینگ بد و شخصیت والتر وایت می اندازد که بیمار و از مرگ قریب الوقوع خود مطلع است. گیلیگان خالق بریکینگ بد در یک مصاحبه رادیویی که سال 2011 انجام شد به تاثیر فیلم سینمایی زیستن و بویژه نقش آن در شخصیت والتر اذعان کرد و گفت: کوروساوا یک فیلم شگفت انگیز در دهه 1950 ساخته که در آن مردی طبقه متوسطی بسیار شبیه به والتر وایت متوجه می گردد در حال مرگ از بیماری سرطان است. او تصمیم می گیرد در ماه های سرانجامی زندگی اش دست به کارهای نیکی بزند؛ در محله ای که سکونت دارد یک زمین بازی برای بچه ها می سازد.

گرچه ماجراهای والتر و پیچ و خم آن لزوما با شرایط واتانابه یکی نیست اما روشن است که این فیلم آکیرا کوروساوا از سرچشمه های الهام بخش بریکینگ بد بوده است.

10. فرمول پنجاه و یک (Formula 51)

• کارگردان: رانی یو
• بازیگران: ساموئل ال.جکسون، رابرت کارلایل، امیلی مورتیمر
• تاریخ اکران: 2002
• امتیاز راتن تومیتوز: 26
• امتیاز متاکریتیک: 23

فیلم سینمایی فرمول پنجاه و یک که تحت عنوان ایالت پنجاه و یکم هم شناخته می گردد یک اکشن بریتانیایی درباره یک استاد آمریکایی علم شیمی به نام المو مک الروی است؛ المو مک الروی پیروز شده به فرمول ساخت ماده مخدری برسد که از همه مواد موجود در بازار پنجاه و یک برابر قوی تر است. جالب است که محصولات المو مک الروی درست همانند مت آمفتامین والتر وایت آبی رنگ است.

مارمولک یک قاچاقچی خطرناک است که قصد معامله با المو را دارد اما پس از بعضی حوادث شیمی دان ماجرا به بریتانیا سفر می نماید در حالی که مارمولک برای قتل او یک آدم کش حرفه ای اجیر نموده است.

شاید بتوان ادعا کرد فرمول پنجاه و یک جنس دسته دومی است از ترکیب فیلم های کوئنتین تارانتینو و گای ریچی که البته از بهترین آثار فهرست ما نیست اما احتمالا برای تان جالب خواهد بود که به شباهت های گسترده این اثر و سریال بریکینگ بد توجه کنید.