فرصت سوزی دوباره به سبک فدراسیون وزنه برداری، کسب کرسی نگاه ملی یا سلیقه ای؟! - وبلاگ پرودا

به گزارش وبلاگ پرودا، معرفی چهره ای ناشناخته از سوی فدراسیون وزنه برداری ایران برای شرکت در کمیسیون ورزشکاران وزنه برداری جهانی باعث شد این فرصت از دست برود و این بار هم فدراسیون نشینان فرصت سوزی کردند.

به گزارش خبرنگار گروه ورزشی خبرگزاری وبلاگ پرودا، اواسط مردادماه سال جاری دو ملی پوش ایران از سوی فدراسیون وزنه برداری ایران برای شرکت در کمیسیون ورزشی فدراسیون دنیای این رشته معرفی گردیدند. سیده الهام حسینی، نخستین مدال آور تاریخ وزنه برداری زنان ایران در مسابقات بین المللی و حافظ قشقایی، نخستین مدال آور وزن 55 کیلوگرم بعد از پیروزی انقلاب، به این کمیسیون معرفی گردیدند.

همان زمان که این دو ملی پوش به کمیسیون ورزشکاران معرفی گردیدند، خیلی از اهالی وزنه برداری معتقد بودند که انتخاب قشقایی چندان مناسب نیست؛ چرا که او اگرچه وزنه بردار قابل قبولی است اما چهره شناخته شده ای در عرصه بین المللی نیست و همین موضوع می تواند رابطه مستقیمی با عدم انتخاب او داشته باشد. از سوی فدراسیون دنیای وزنه برداری ورزشکارانی می توانستند به این کمیسیون معرفی شوند که اولاً سابقه حضور در المپیک لندن یا ریو را داشته باشند یا اینکه در مسابقات دنیای 2016 تا 2019، رقابت های قاره ها در سال های 2016 تا 2018 و همچنین المپیک جوانان 2014 تا 2018 حضور داشته باشند. ضمن اینکه نباید سابقه دوپینگ در کارنامه این ورزشکاران وجود داشته باشد و به زبان انگلیسی هم مسلط باشند.

به نظر می رسد از بین وزنه برداران، کیانوش رستمی بهترین گزینه بود؛ او به زبان انگلیسی مسلط است و یکی از چهره های شناخته شده در عرصه بین المللی است؛ همچنین سابقه حضور در المپیک لندن، ریو و همچنین رقابت های دنیای را هم دارد. اما انتخاب فدراسیون وزنه برداری، حافظ قشقایی بود که در نهایت او هم انتخاب نشد. اما الهام حسینی در وزنه برداری بانوان گزینه خوبی بود؛ هر چند که او هم انتخاب نشد، اما با توجه به نوپا بودن وزنه برداری بانوان گزینه ای معرفی گردید که هم اولین بانوی مدال آور وزنه برداری بانوان بود و هم به زبان انگلیسی مسلط بود.

اگرچه فدراسیون وزنه برداری می توانست به جای قشقایی گزینه بهتری را به کمیسیون معرفی کند تا این کرسی از دست نرود؛ اما این فدراسیون پیش از این هم سابقه فرصت سوزی داشته و تنها به همین موضوع ختم نمی گردد. در انتخابات سال 2017، مسئولان وزنه برداری ایران برای دریافت کرسی کوشش زیادی کردند؛ اما حاصل آن تنها عضویت در کمیته آموزش و پژوهش شد و دست ایران از رسیدن به کرسی های مهم و تأثیر گذار کوتاه ماند. علی مرادی، رئیس فدراسیون وزنه برداری در انتخابات 2017، برای پنج پست ریاست، دبیرکل، نایب رئیس اول، نواب رئیس و هیئت اجرایی ثبت نام نموده بود؛ اما از انتخابات چهار پست انصراف داد و در پست نواب رئیس هم رأی اعتماد نگرفت. در کمیته فنی و پزشکی فدراسیون دنیای هم علیرضا قریشی، رئیس هیئت وزنه برداری خوزستان و داود باقری، نایب رئیس فدراسیون رأی نیاوردند.

نکته قابل توجه این است که باید به بحث کسب کرسی در مجامع بین المللی نگاهی ملی داشت. بدون شک در همین انتخابات کمیسیون ورزشکاران وزنه برداری دنیای با وجود همه ایرادهایی که به آن وارد بود؛ اما اگر وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک از این دو ورزشکار ایرانی حمایت می کردند و پشتیبان آن ها بود، می توانستند انتخاب شوند. بر هیچ کس پوشیده نیست که کسب کرسی در مجامع بین المللی به سازوکار خاصی احتیاج دارد.

در خردادماه سال 96 زمان برگزاری انتخابات وزنه برداری دنیا ، علی مرادی، رئیس فدراسیون وزنه برداری ایران با انتخاب اشتباه و قرار دریافت در تیم مخالف تاماش آیان و انتقادهایی که از او داشت، تمام کرسی های مهم و تأثیرگذار را از دست داد. در نهایت تاماش آیان پیروز انتخابات شد و افراد مخالف با او دستشان از کسب کرسی کوتاه ماند. هر چند که رسوایی تاماش آیان بالاخره برملا شد و قرار است تا چند وقت دیگر انتخابات فدراسیون دنیای وزنه برداری برگزار گردد؛ اما در آن مقطع زمانی بهترین فرصت برای کسب کرسی از وزنه برداری ایران سلب شد.

این فرصت سوزی در انتخاب کمیسیون ورزشکاران باز هم تکرار شد و در شرایطی که وزنه برداری ایران یکی از قدرتمندهای دنیاست؛ اما ورزشکاران آن کرسی ندارند و این در حالی است که خیلی از کشورهایی که در وزنه برداری حرفی برای گفتن ندارند، در این کمیسیون مهم و تأثیرگذار صاحب کرسی شدند. سال هاست ورزش ایران با ضعف دیپلماسی همراه است و بیشتر کرسی هایی هم که به نام ایران ثبت شده است، اغلب جنبه تشریفاتی دارد.

4057/پ